Verlossers in de geneeskunde

"En jullie gaan ook naar huis!" klinkt het streng. Ik kijk op van mijn computer en zie de psychiater met zijn tas over zijn schouder in de deuropening staan. Strenge one-liners heb ik wel vaker gehoord tijdens mijn coschappen, meestal zinnen met woorden als ontslagbrief, spoed of medicatielijst en met de AIOS als lijdend voorwerp. Deze verlossende woorden van de God in de deuropening moesten wel betekenen dat het laat was. Langzaam draai ik mijn hoofd richting de klok. Ik vraag me af of ook bij mij de regressie is toegeslagen en ik spontaan ben verleerd klok te lezen of dat het echt 17:00 is. Naast mij pakken de artsen hun spullen in en kijken me bemoedigend aan, kom naar huis! Gedesoriënteerd sta ik om 17.05 buiten in de zon. Wat zal ik vanavond eens gaan doen?