Een ochtend met de co

Een bij voorbaat al te laat gezette wekker gaat af. Vanavond eerder naar bed, spreek ik mezelf streng toe en met matige coördinatie beweeg ik richting de badkamer. Daar tref ik een half aangeklede huisgenoot, en mede-coassistent, die behendig met één hand mascara probeert aan te brengen en met haar andere hand haar haar föhnt. Vanaf dan is het een waas. Een snelle douche, een slok thee, een broek waarvan ik er voor het gemak maar vanuit ga dat hij van mij is. Fietssleutels waarvan ik hoop dat ze het slot van mijn fiets gaan openen, waar ik dagelijks met een bonzend hart naartoe loop hopend dat hij er nog staat. Vervolgens de welbekende triatlon achtige exercitie om tot irritatie van de conductrice net op tijd de trein in te springen. Met gepaste trots ga ik mijn twintig minuten ontspanning tegemoet voordat de chaos van de ochtend overgaat in de chaos van de dag waarop goede voornemens snel vervagen en ik rond de middagoverdracht met naïef enthousiasme plannen maak voor de avond.