Ga ik al bevallen?

Hoopvol kijkt de aanstaande moeder mij met grote ogen aan. Ze zit rechtop in bed met haar handen op haar 38 weken zwangere buik, ademt rustig en is nog vriendelijk tegen haar partner. Kortom; nee, bevallen gaat ze nog niet. Bij de volgende harde buik poogt ze ietwat theatraal mee te puffen en werpt een wanhopige blik de kamer in. Ze is klaar met zwanger zijn, maar haar kindje zit nog vrolijk binnen en lijkt weinig aanstalten te maken om de huur op te zeggen. Een typisch dilemma van de zwangere vrouw in de laatste weken van haar zwangerschap. De partner staat er vaak wat onbeholpen naast of strijdt juist krachtig mee voor het inleidingsverzoek van zijn vrouw, want laten we eerlijk zijn, ook hij is er klaar mee. Als hulpverleners vertellen wij op zo’n moment ons verhaal over een lichaam dat klaar moet zijn voor de bevalling, het risico op een gefaalde inleiding en een langdurige bevalling. We stoppen ze hier en daar een tabletje temazepam toe om nog een nachtje goed te slapen en hopen de laatste weken zo draaglijk te maken. Het leuke is dat de wanhoop die we bij bijna iedere zwangere zien, acuut omslaat in intens geluk wanneer het kleintje eindelijk op haar buik ligt. Alles van de afgelopen weken vervaagt en wij mogen voor dat moment even delen in het onbezorgde leven op de roze wolk.