"Dat kan de huisarts wel even bespreken"

En u bent niet bang in kleine ruimten? Met het schudden van haar hoofd bevestigt ze haar metaal loze lijf en claustrofobie vrije brein. Na een serie bezoeken aan haar huisarts, gevolgd door verwijzingen van specialist naar specialist is alle hoop gevestigd op licht aan het eind van deze magnetische tunnel. Ze was aan de grote kant, dat was met haar besproken, maar het inzetten van grover geschut ontwikkeld voor zoogdieren wiens cauda equina elders bungelt dan onderaan het ruggenmerg was overbodig geacht. Langzaam maar zeker komt de tafel in beweging waarna de probleemzones van de patiënte zich onder druk laten omvormen tot circulaire binnenbekleding van het buisvormige alziend oog. Hoorbaar protest en een schokkerige beweging doen het geheel blokkeren. Het cumulatieve gebrek aan lichaamsbeweging heeft onze patiënte op het moment suprême cynisch en schaamteloos tot ongewenste stilstand gebracht. De ogen van de laborant gaan van zijn collega’s, naar de patiënt, naar de pomp met groene zeep die naast hem hangt. Zoals zij ooit, een met vernix bedekt kind, beschermd van haar moeders schoot is geworpen zal de gladde groene massa haar nu moeten bijstaan tijdens de noodgedwongen wedergeboorte door het klinische baringskanaal. Met het schaamrood op ieders wangen wordt zij glibberend van tafel geholpen. “Ah daar ben je, de coassistent toch? Stel jij haar huisarts hiervan op de hoogte?” “Dankjewel”.