In de modder van de Middellandse Zee hebben wetenschappers microscopisch kleine protisten gevangen die leken te dansen op een 'beat'. Een protist is een organisme dat niet behoort tot het rijk van de dieren, planten of schimmels, ze worden net als de algen of ongewervelden wel samen geclassificeerd.
Het dansen op de beat bleek het ritme van de magnetische velden van de aarde te zijn en dit zou komen door meeliftende bacteriën die magnetische kristallen bevatten. Toen onderzoekers een magneet met zijn noordpool tegen een waterdruppel uit de modder plaatsten, begonnen de honderden protisten daarbinnen onmiddellijk naar de rand van de druppel te zwemmen. Toen de onderzoekers de magneet omdraaiden en de zuidpool naar de druppel keek, vluchtten de protisten in de andere richting. De wrijving van de protisten tegen de glazen microscoopglaasjes zorgde er uiteindelijk voor dat ze zich splitsten, waardoor kleine lifters aan hun buitenmembranen werden bevestigd. Die lifters bleken Deltaproteobacteria te zijn, een klasse van bacteriën met organellen die magnetische kristallen bevatten die de bacteriën dwingen zich aan te passen aan de magnetische velden van de aarde, zoals een kompasnaald. Wetenschappers weten nog steeds niet waarom de protisten en bacteriën paren. De bacteriën zouden hun gastheren kunnen helpen bij het navigeren naar meer optimale habitats, of ze zouden waterstof uit de omringende atmosfeer kunnen verzamelen en leveren - een sleutelelement in het metabolisme van de protisten. De bacteriën kunnen andere voedingsstoffen binnenhalen. Maar er moet meer onderzoek worden gedaan om volledig te begrijpen hoe deze relatie is geëvolueerd en waarom de protisten en bacteriën bij elkaar blijven rondhangen.