Embryo pleisters doorbraak wondgenezing
Onderzoekers aan de Universiteit van Californië hebben een doorbraak op gebied van wondgenezing ontwikkeld. Geïnspireerd door het supersnelle wondsluitingsproces in menselijke embryo's, is een nieuw jelly-achtig verband ontwikkeld dat wonden nog sneller zal genezen. Het verband is 17 keer plakkeriger dan een gewone pleister zoals we die al kennen en werkt heel anders!
Het nieuwe wondverband gebruikt temperatuurgevoelige materialen om gewond weefsel en zilveren nanodeeltjes samen te brengen om schadelijke microben te doden. "Dit is meer een actieve genezing", zegt Serena Blacklow, bio-ingenieur en een van de eerste auteurs van het onderzoek. Samen met David Mooney, ook bio-ingenieur, wilde ze een sterk, zelfklevend wondverband maken dat een snelle, veilige genezing voor grote en kleine wonden mogelijk maakt. Ze werden geïnspireerd door het naadloze en littekenvrije genezingsproces dat wetenschappers in dierlijke embryo's hebben waargenomen. Bij volwassen wonden kruipen huidcellen, keratinocyten genoemd, langzaam over het letsel om het gewonde gebied te bedekken. Maar wanneer een embryo in het laboratorium gewond raakt, geneest het veel sneller en efficiënter, doordat dunne deeltjes van een eiwit genaamd actine snel de randen van de wond samentrekken als een soort portemonnee die sluit. Met deze gedachte begonnen Blacklow en haar collega's met een gel-achtige substantie uit zeewier genaamd alginaat. Om ervoor te zorgen dat het door warmte zou samentrekken, mengden ze het met een temperatuurgevoelig polymeer dat krimpt bij ongeveer 32 °C (de menselijke huid heeft meestal een temperatuur van 37 °C). De krimpende werking trekt de onderliggende huid samen en trekt de randen van de wond in. Zodra ze deze temperatuurgevoelige gel hadden, moesten de onderzoekers ervoor zorgen dat deze aan zowel de gezonde als de gewonde huid zou blijven plakken. Ze hebben dit probleem opgelost met een ander materiaal uit de oceaan: chitosan, een lang, lineair suikermolecuul uit het harde buitenste skelet van schelpdieren. Chitosan penetreert zowel de huid als de hydrogel en verbindt ze, terwijl andere bindmiddelen ze samenvoegen met nog meer kleefkracht. Dankzij deze ingrediënten is de gel meer dan 17 keer zo plakkerig als een pleister, waardoor hij niet van het gewonde gebied afpelt. Tot nu toe hebben onderzoekers het materiaal alleen getest op muizen. Als het nieuwe verband ook bij mensen zal werken, kan het nieuwe behandelingsopties bieden voor alles! Van kleine wonden tot chronisch letsel.
