Nieuwe inzichten hersenevolutie

Deze 20 miljoen jaar oude schedel zorgt ervoor dat we onderzoek naar de hersenen van de mens kunnen verbeteren. Want hoe bestudeer je de evolutie van onze hersenen, zonder dat je oudere hersenen goed kunt bestuderen?

De mens heeft uitzonderlijk grote hersenen, maar we weten heel weinig over hoe lang geleden deze eigenschap zich ging ontwikkelen. Dit komt o.a. door de schaarste van goed bewaarde fossiele schedels van oude familieleden. Wetenschappers zijn enorm enthousiast om deze bijzonder goed bewaarde schedel te mogen onderzoeken. Ongeveer 36 miljoen jaar geleden splitsten de voorouders van de aap zich van de 'Platyrrhini' ook wel 'breedneusapen' genoemd. 'Chilecebus Carrascoensis', het piepkleine dier waar de fossiele schedel van is, is ook een breedneusaap en weegt minder dan een originele iPad. Er is weinig onderzoek naar breedneusapen gedaan omdat er weinig intacte fossielen zijn om te kunnen onderzoeken. Omdat dit fossiel nog helemaal intact is, geeft het onderzoekers de mogelijkheid om het brein ervan te reconstrueren die het ooit heeft gehad. Middels geavanceerde CT-scantechnieken kan er een 3D reconstructie van de hersenen gemaakt worden. De reconstructie is te zien in de video die dit artikel bevat. De analyse is gebruikt om specifieke aspecten van deze al lang verdwenen hersenen te onderzoeken, zoals de grootte van de reukbol en de vorm van het optische kanaal en de optische zenuw. Een aantal bevindingen: - De relatief kleine reuklamp betekende dat deze oude apen waarschijnlijk een zwakker reukvermogen hadden. - En dit werd dit niet gecompenseerd door beter zicht. - De opening van de oogzenuw suggereert ook dat het wezen overdag was - het sliep tijdens de nacht en was overdag actief.